Ne ünlüler var ki intihar etti.


Bir söz var, ünlü olmak önemli değil ününü korumak önemlidir diye. Aynen öyle. Ünlü olmak şöyle ya da böyle insana nasip olabiliyor. Ancak o ününü sürekli, hayat boyu korumak herkese nedense nasip olmuyor. Bir kaç örnek vermek gerekirse mesela; Uğur Dündar bir zamanlar çok ünlüydü şimdi ne oldu, Halt TV gibi uyduruk bir kanalda zoraki program yapabiliyor. Yaşar Nuri Öztürk desen o da aynı. Güner Ümit vardı bir zamanlar bir cümle ile silindi gitti. Abdulaltif Şener vardı Maliye Bakanı, Başbakan yardımcısı bile olmuş, parti dahi kurmuştu. Sonra CHP li vekiller ve eski kominist bozuntularıyla Beşar Esat alçağını ziyarete bile gitmişti. Şimdi öyle birisi yok. Fırsat bulabilirse yerel kanallarda kendini gösterebiliyor. Ününü koruyamayanlar kervanında kimler yok ki. Say say bitmez. Abdullah Güle, Bülent Arınça, Yaşar Okuyana, Namık Kemal Zeybeğe bakın. Gönüllerden de, gözlerden de düşmüşler. Tepe taklak olmuşlar. Hep söylerim, Attan düş, eşekten düş, minareden düş ama asla gönüllerden düşme diye. Şu halkın, insanların gözünden, gönüllerinden bir kere düştün mü artık geri dönüşü olmuyor. Ne yapsan yap olmuyor, boşuna. Baksanıza Adnan Oktar diye birisi vardı, kitaplarıyla Türkiye ve dünyada çok satan, ün de zirve yapmış birisiydi. Bir televizyon kurdu, kedicikleri yoluyla insanlığın kalbinde tepe taklak oldu gitti. İşte o yüzden düşündüm de ünlü olmak çok iyi bir şey olduğu kadar da kötü bir şey. Koruyamaz isen eşşekten düşmeye benzemiyor. Son olarak şarkıcı Mahsun Kırmızı gül de, PKK yı destekleyen bir twitiyle tepe taklak oldu gitti. Ün insan için önemli bir gurur, onur, şahsiyettir. İyi anılmak demektir kısacası. Allah herkese ününü korumayı nasip etsin.

A. Kadir Demircan